Uchwała Nr LXII/439/2018                              
                                                                                            Rady Powiatu Białostockiego
                                                                                                z dnia 30 sierpnia 2018 r.

                          w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w Białymstoku

Na podstawie art. 12 pkt 11 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz . U. z 2018 r., poz. 995, poz. 1000, poz. 1349 i poz. 1432) oraz art. 229 pkt 4 i art. 238 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 oraz z 2018 r., poz. 149 i poz. 650) Rada Powiatu uchwala, co następuje:

§ 1. Uznaje się za bezzasadną skargę Pani xxxx z dnia 22 czerwca 2018 r. na działalność Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w Białymstoku.
§ 2. Uzasadnienie faktyczne i prawne stanowi złącznik do niniejszej uchwały.
§ 3. Zgodnie z treścią art. 239 § 1 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego, w przypadku gdy skarga w wyniku jej rozpatrzenia została uznana za bezzasadną i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi na skargę, a skarżący ponowił skargę bez wskazania nowych okoliczności – organ właściwy do jej rozpatrzenia może podtrzymać swoje poprzednie stanowisko z odpowiednią adnotacją w aktach sprawy – bez zawiadamiania skarżącego.
§ 4. Zobowiązuje się Przewodniczącego Rady Powiatu Białostockiego do zawiadomienia skarżącego o sposobie załatwienia skargi.
§ 5. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.



Podpisał:

Zenon Żukowski

Przewodniczący Rady

                                                                                                                         Załącznik
                                                                                                                         do uchwały nr XLII/439/2018 r.
                                                                                                                         Rady Powiatu Białostockiego
                                                                                                                          z dnia 30 sierpnia 2018 r.
                                                                  

Uzasadnienie

W dniu 22 czerwca 2018 r. do Starosty Powiatu Białostockiego wpłynęła skarga Pani xxxxx prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą xxxxx której skarżąca wnosi o podjęcie działań mających na celu weryfikację obowiązków wypełnianych przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w Białymstoku oraz podległych mu pracowników. W złożonej skardze Pani xxxx podnosi, że nienależycie wypełniane są umowy o refundację części kosztów poniesionych na wynagrodzenia oraz ustawowe obowiązki udzielania pomocy pracodawcom w pozyskiwaniu pracowników przez pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe. Jednocześnie skarżąca wniosła o wyjaśnienie, z jakiego powodu Powiatowy Urząd Pracy w Białymstoku kieruje w celu zatrudnienia osoby zarejestrowane jako bezrobotne, które z jednej strony nie spełniają wymagań określonych w umowach z drugiej zaś nie wyrażają chęci zatrudnienia.
W dniu 29 czerwca 2018 r. przekazano skargę Radzie Powiatu Białostockiego o czym zawiadomiono skarżącą zaś 12 lipca 2018 r. pismem RP.0004.16.2018 poinformowano Panią xxxxxx o przedłużeniu terminu załatwienia skargi do dnia 10 września 2018 r.
Skarżąca jako Pracodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła z Powiatowym Urzędem Pracy w Białymstoku dwie umowy: o refundację części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych do 30 r. ż.  i zobowiązała się do zatrudnienia osoby bezrobotnej przez 24 miesiące, przy 12 miesięcznym okresie refundacji (umowa o refundację z dnia28.11.2016 r.) oraz o refundację części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych do 30 r. ż. (z obowiązkiem zatrudnienia przez 24 miesiące, w tym 12 miesięcznym okresem refundacji) (umowa o refundację z dnia 11.07.2016 r.). Zgodnie z umową z dnia 28.11.2016 r. Pracodawca zobowiązany był do zatrudnienia pracownika zgodnie z zasadami określonymi w art. 150 f ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zatrudnienie na stanowisku asystent prawny miało nastąpić na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na okres 12 miesięcy tj. od dnia 09.12.2016 r. do 08.12.2017 r. Ponadto Pracodawca zobowiązał się do dalszego zatrudnienia pracownika przez okres kolejnych 12 miesięcy w pełnym wymiarze czasu pracy tj. do dnia 08.12.2018 r. Jednocześnie zgodnie z umową z dnia 28.11.2016 r. Pracodawca zobowiązany był do niezwłocznego informowania Powiatowego Urzędu Pracy o wszelkich okolicznościach faktycznych i prawnych dotyczących zatrudnionej osoby bezrobotnej, w tym w szczególności mających wpływ na rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy, wraz z przedłożeniem na te okoliczności stosownych dokumentów. W zamian za powyższe, Pracodawca zobowiązał się do zwrotu, zgodnie z art. 150 f ust. 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, za okres 12 miesięcy tj. od dnia 9 grudnia 2016 r. do dnia 8 grudnia 2017 r. części wydatków poniesionych na wynagrodzenia związane z zatrudnieniem osób bezrobotnych przy w kwocie 1850 zł miesięcznie za jedną osobę zatrudnioną w pełnym wymiarze czasu pracy i składki na ubezpieczenie społeczne od refundowanego wynagrodzenia w wysokości, w jakiej Pracodawca zobowiązany jest finansować z własnych środków.  W pozytywnie zaopiniowanym Wniosku o refundację części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych do 30 r. ż. Pracodawca w części dotyczącej wymagań odnośnie kierowanych osób bezrobotnych wskazał następujące kwalifikacje: „umiejętność organizacji pracy, znajomość języka angielskiego na poziomie komunikatywnym i umiejętność samodzielnej pracy” nie wskazując jednocześnie oczekiwanego wykształcenia.
W ramach umowy o refundację z dnia 28.11.2016 r. na stanowisku asystenta prawnego została zatrudniona z dniem 09.12.2016 r. osoba, która pracowała do dnia 31.01.2018 r., a stosunek pracy został rozwiązany za wypowiedzeniem dokonanym przez pracownika.
W okresie obowiązywania umowy na podstawie złożonych przez Pracodawcę wniosków o refundację, Powiatowy Urząd Pracy w Białymstoku dokonał zwrotu części kosztów poniesionych na wynagrodzenia oraz składki ZUS za zatrudnienie za okres: 09.12.2016 r. – 30.11.2017 r. w wysokości 25.627,45 zł. W § 6 ust. 1 umowy z dnia 28.11.2016 r. zastrzeżono, że Urząd rozwiąże umowę bez wypowiedzenia i zażąda wyliczonej przez Urząd kwoty udzielonej pomocy w przypadku nieutrzymania w zatrudnieniu w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego przez okres 24 miesięcy. W przypadku rozwiązania umowy w ten sposób, Pracodawca zobowiązał się do zwrotu uzyskanej pomocy w kwocie proporcjonalnej do okresu, w którym nie utrzymano zatrudnienia skierowanej osoby wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania refundacji za pierwszy miesiąc,
w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania. W dniu 9 grudnia 2016 r. Pracodawca zawarł umowę z osobą skierowaną przez Powiatowy Urząd Pracy w Białymstoku, na czas określony od 9 grudnia 2016 r. do 8 grudnia 2018 r. Z dniem 8 grudnia 2017 r. zatrudniona osoba złożyła wypowiedzenie umowy o pracę z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia. W dniu 6 lutego 2018 r. wystawione zostało świadectwo pracy. Tym samym nie został spełniony wymóg zatrudnienia do 8 grudnia 2018 r. W dniu 12.02.2018 r., telefonicznie poinformowano Pracodawcę o konieczności złożenia oferty pracy na zwolnione stanowisko pracy oraz dostarczenia potwierdzenia odbioru świadectwa pracy. W odpowiedzi Pracodawca wskazał, że osoby kierować należy na podstawie oferty złożonej w dniu podpisania umowy. W ramach prowadzonej rekrutacji skierowano do Pracodawcy 31 osób bezrobotnych, z których żadna nie została zatrudniona. Podkreślić należy, że Pracodawca odmawiając zatrudnienia wskazywał m.in. na warunki, które nie zostały wskazane w wymaganiach wobec pracowników, w tym w szczególności brak doświadczenia w pracy w kancelarii prawnej, czy też brak doświadczenia zawodowego, brak możliwości odbywania aplikacji w zawodzie prawniczym. Pismem z dnia 5 marca 2018 r. Pracodawca zwrócił się do Urzędu o zmianę kryteriów doboru osób bezrobotnych na osoby spełniające wymóg posiadania doświadczenia w postaci co najmniej rocznego okresu zatrudnienia na stanowisku asystenta prawnika w kancelarii prawnej. Pracodawca argumentował to tym, że właśnie taką osobę zatrudniłby w tym momencie, gdyby dotychczas zatrudniona osoba nie złożyła wypowiedzenia. Urząd pismem z dnia 9 marca 2018 r. nie przychylił się do wniosku bowiem uznał, że w trakcie realizacji umowy o refundację nie jest możliwe dokonywanie zmian wymagań dotyczących kierowanych osób bezrobotnych. Pracodawca w kolejnej korespondencji wskazał, że co prawda wybrał dwie osoby, ale odmówiły one zawarcia stosunku pracy, wnosząc o ponowne wydłużenie terminu na zawarcie umowy o pracę. Urząd przychylił się do wniosku i wydłużył termin do 16 kwietnia 2018 r. o czym poinformował Pracodawcę. Stanowisko urzędu uwzględniało bowiem fakt, że w okresie w którym kierowane były osoby bezrobotne przypadały egzaminy radcowski oraz adwokacki, co zostało ocenione jako obiektywna przyczyna braku możliwości podjęcia zatrudnienia przez kierowane osoby, a tym samym uzasadniająca przedłużenie okresu uzupełnienia stanowiska pracy. Do Pracodawcy zostały skierowane ponowne osoby bezrobotne – 31 osób, przy czym odmówił on zatrudnienia w stosunku do 13 osób. Pozostałe rezygnacje spowodowanie były przyczynami zależnymi od kandydatów. Pismem z dnia 19 marca 2018 r. Pracodawca zwrócił się z wnioskiem o rozwiązanie umowy o refundację za porozumieniem stron, w przypadku zaś odmowy ze strony urzędu, Pracodawca wnosi o zapłatę kwoty 7.257 zł z tytułu poniesionej przez niego szkody, bowiem nie mógł realizować swoich zobowiązań w stosunku do klientów w związku z przeprowadzeniem rozmów w sprawie pracy z osobami skierowanymi przez Powiatowy Urząd Pracy. Odnosząc się do zarzutów, pismem z dnia 4 kwietnia 2018r. Urząd stwierdził, że zakres wymagań dla osób bezrobotnych kierowanych do zatrudnienia został określony przez Pracodawcę. Na podstawie przeprowadzonych przez Urząd czynności stwierdzono, że osoby kierowane spełniały wymagania określone przez Pracodawcę. Ponadto Urząd wskazał, że bez przedłożenia ze strony Pracodawcy jakichkolwiek dowodów nie widzi podstaw do żądania odszkodowania. W kolejnych pismach z dnia 3 i 9 kwietnia 2018 r. kierowanych do Urzędu Pracodawca wykazał, że były do niej kierowane te same osoby, które wcześniej nie podjęły zatrudnienia. W odpowiedzi urząd wskazał, że ponowne skierowane niektórych kandydatów związane jest z ustaniem przyczyn, dla których nie mogli podjąć zatrudnienia przy pierwszym skierowaniu. W związku z niewykonaniem zobowiązania przez Pracodawcę, tj. brakiem uzupełnienia stanowiska pracy do 16 kwietnia 2018 r., pismem z dnia 30 kwietnia 2018 r. Urząd rozwiązał umowę o refundację zawartą w dniu 28 listopada 2016 r. na podstawie § 6 tejże umowy, wnosząc o zwrot przez pracodawcę łącznej kwoty 11.616,45 zł jako kwoty otrzymanej refundacji naliczonej proporcjonalnie do okresu, w którym nie utrzymano zatrudnienia skierowanej osoby bezrobotnej (10.918 zł), powiększonej o odsetki ustawowe naliczane od dnia otrzymania pierwszej refundacji tj. od 19.01.2017 r. do 30.04.2018 r. W odpowiedzi z dnia 14 maja 2018 r. na przedmiotowe pismo, Pracodawca wskazał, że to dwaj wybrani przez Pracodawcę kandydaci odmówili zatrudnienia w Kancelarii Adwokackiej Pracodawcy. Ponadto stwierdził, że nie odmówił przyjęcia skierowanej osoby bezrobotnej do pracy, a to Urząd nie skierował do Pracodawcy odpowiedniej osoby spełniającej wymagania, która chciałaby podjąć zatrudnienie. W piśmie z dnia 24 maja 2018 r. Urząd wskazał, że podtrzymuje żądanie zwrotu wypłaconej pomocy de minimis wraz z należnymi odsetkami ustawowymi w łącznej wysokości 11.616,45 zł.  Analiza wykonania przez Pracodawcę umowy o refundację z dnia 28.11.2016 r. prowadzi do wniosku, że konieczne i uzasadnione było żądanie zwrotu wskazanej wyżej kwoty refundacji w części. Zawierając umowę Pracodawca lub przedsiębiorca są bowiem zobowiązani do utrzymania w zatrudnieniu w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego przez okres, za który dokonywana jest refundacja oraz przez okres 12 miesięcy po zakończeniu tej refundacji. Niewywiązanie się z warunków umowy powoduje obowiązek zwrotu uzyskanej pomocy w kwocie proporcjonalnej do okresu, w którym nie utrzymano zatrudnienia skierowanej osoby, wraz
z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania refundacji za pierwszy miesiąc, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania. W przypadku rozwiązania umowy o pracę przez skierowanego bezrobotnego, rozwiązania z nim umowy o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy lub wygaśnięcia stosunku pracy skierowanego bezrobotnego w trakcie okresu objętego refundacją albo przed upływem okresu 12 miesięcy, starosta kieruje na zwolnione stanowisko pracy innego bezrobotnego.  W tym miejscu wskazać należy, że do Pracodawcy zostało skierowanych aż 31 osób, w dwóch turach. Niektórzy kandydaci byli kierowani dwukrotnie, bowiem zmieniła się ich sytuacja z powodu której nie mogli podjąć zatrudnienia w pierwszym naborze. Żadna z tych osób nie została zatrudniona przez pracodawcę. Z posiadanego przez Urząd raportu wynika, że aż 13 osób zostało odrzuconych przez pracodawcę jako niespełniających kryteriów, pomimo, że dobór osób bezrobotnych następował według kryteriów określonych przez pracodawcę tj.: znajomości j. angielskiego na poziomie komunikatywnym, umiejętności organizacji pracy, umiejętności samodzielnej pracy. W przypadku odmowy przyjęcia skierowanego bezrobotnego na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca lub przedsiębiorca zwracają uzyskaną pomoc w kwocie proporcjonalnej do okresu, w którym nie utrzymano zatrudnienia skierowanej osoby wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty. W przypadku braku możliwości skierowania bezrobotnego przez urząd pracy na zwolnione stanowisko pracy, pracodawca lub przedsiębiorca nie zwracają uzyskanej pomocy za okres, w którym uprzednio skierowany bezrobotny pozostawał w zatrudnieniu. W tym miejscu warto podkreślić, że Urząd miał możliwość skierowania bezrobotnych i zrobił to, kierując do pracodawcy 31 osób bezrobotnych. Uwzględniając wyjaśnienia złożone przez skierowanych bezrobotnych Pracodawca nie wykonał zobowiązania, które na siebie przyjął wskutek zawarcia umowy o refundacje z dnia 28.11.2016 r., tj. nie zatrudnił jednej osoby bezrobotnej na stanowisku asystenta prawnego, pomimo, że osoby te spełniały wymagania ustalone przez pracodawcę. W § 6 ust. 1 umowy o refundację strony postanowiły, że Urząd rozwiąże umowę bez wypowiedzenia i zażąda wyliczonej przez Urząd kwoty udzielonej pomocy w przypadku nieutrzymania w zatrudnieniu w pełnym wymiarze czasu pracy skierowanego bezrobotnego przez okres 24 miesięcy. W przypadku rozwiązania umowy w ten sposób, pracodawca zobowiązał się do zwrotu uzyskanej pomocy w kwocie proporcjonalnej do okresu, w którym nie utrzymano zatrudnienia skierowanej osoby wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania refundacji za pierwszy miesiąc, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania. W § 7 ust. 3 umowy o refundację ustalono wprost, że w przypadku nie uzupełnienia stanowiska pracy w terminie 30 dni z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, a w szczególności w przypadku odmowy przyjęcia skierowanego bezrobotnego na zwolnione stanowisko pracy, spowoduje rozwiązanie umowy zgodnie z § 6 oraz zwrot uzyskanej pomocy w kwocie proporcjonalnej do okresu, w którym nie utrzymano zatrudnienia skierowanej osoby wraz z odsetkami ustawowymi naliczanymi od dnia otrzymania pierwszej refundacji, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania.
We wniosku o refundację części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych do 30 r. ż. z dnia 06.07.2016 r., w części dotyczącej wymagań odnośnie kierowanych osób bezrobotnych Pani xxxxx wskazała następujące kwalifikacje: „znajomość języka angielskiego na poziomie komunikatywnym, umiejętność obsługi urządzeń biurowych”. W ramach zawartej umowy z dnia 11 lipca 2016 r. na stanowisku sekretarki została zatrudniona osoba, która pracowała do dnia 08.05.2017 r., a stosunek pracy został rozwiązany przez pracownika w drodze jednostronnego oświadczenia woli bez zachowania okresu wypowiedzenia. Zgodnie z zawartą umową, w przypadku rozwiązania umowy o pracę przez skierowanego bezrobotnego pracodawca zobowiązany jest do niezwłocznego uzupełnienia zatrudnienia (najpóźniej w ciągu 30 dni). W ramach uzupełnienia stanowiska pracy sekretarki została zatrudniona kolejna osoba, która pracowała do dnia 14.10.2017 r. Stosunek pracy został rozwiązany poprzez wypowiedzenie przez pracownika z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Na podstawie złożonych przez Pracodawcę wniosków o refundację, Urząd dokonał zwrotu części kosztów poniesionych na wynagrodzenia oraz składki ZUS za zatrudnienie ww. osób w łącznej kwocie 25.942,57 zł. Na pisemny wniosek Pracodawcy z dnia 29.11.2017 r. Powiatowy Urząd Pracy w Białymstoku wyraził zgodę na zmianę nazwy stanowiska pracy z „sekretarka” na „asystent prawny”. Należy podkreślić, że wymagania odnośnie kierowanych osób bezrobotnych nie zostały zmienione. Umowa została aneksowana w części dotyczącej nazwy stanowiska pracy. W ramach kolejnego uzupełnienia stanowiska pracy została zatrudniona osoba, która pracowała do dnia 19.05.2018 r. Stosunek pracy został rozwiązany poprzez wypowiedzenie przez pracownika z zachowaniem okresu wypowiedzenia. W dniu 29.05.2018 r. ponownie przyjęto do realizacji ofertę na uzupełnienie stanowiska pracy i przekazano do Działu Pośrednictwa Pracy. Do Pracodawcy zostało skierowanych 10 osób, które spełniały wymagania wskazane przez pracodawcę we Wniosku. W związku z niewykonaniem zobowiązania przez Pracodawcę, tj. brakiem uzupełnienia stanowiska pracy, pismem z dnia 10 lipca 2018 r. Urząd rozwiązał Umowę nr 244/RKWS/FP/2016 o refundację części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne skierowanych bezrobotnych do 30 r. ż. zawartą w dniu 11.07.2016 r. na podstawie § 6 tejże umowy, wnosząc o zwrot przez pracodawcę łącznej kwoty 5.113,82 zł jako kwoty otrzymanej refundacji naliczonej proporcjonalnie do okresu, w którym nie utrzymano zatrudnienia skierowanej osoby bezrobotnej (4.690,99 zł), powiększonej o odsetki ustawowe naliczane od dnia otrzymania pierwszej refundacji tj. od 21.09.2016 r. do 10.07.2018 r.



Podpisał:

Zenon Żukowski

Przewodniczący Rady

xxxx - dane osobowe zanonimozowano na podstawie ustawy o ochornie danych osobowych