UZP Nr 207/2012
UCHWAŁA Nr 207/2012
ZARZĄDU POWIATU BIAŁOSTOCKIEGO
z dnia 20 stycznia 2012 roku
w sprawie sposobu i trybu gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego będącego własnością Powiatu Białostockiego
Na podstawie art. 32 ust.2 pkt. 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1592 z późn. zm.) uchwala się, co następuje:
§ 1
Ustala się „Instrukcję określającą sposób i tryb gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego będącego własnością Powiatu Białostockiego w brzmieniu stanowiącym załącznik do niniejszej uchwały.
§ 2
Środki z tytułu sprzedaży składników majątku ruchomego:
1) uzyskane przez jednostki budżetowe stanowią dochód budżetu powiatu,
2) uzyskane przez zakłady budżetowe stanowią przychód zakładu i przeznaczane są na zakup nowych składników majątkowych.
§ 3
Wykonanie uchwały powierza się Staroście Powiatu Białostockiego i Dyrektorom powiatowych jednostek organizacyjnych.
§ 4
Traci moc uchwała Nr 1919/2006 Zarządu Powiatu Białostockiego z dnia 25 maja 2006r. w sprawie sposobu i trybu gospodarowania składnikami majątku ruchomego będącego w dyspozycji jednostek organizacyjnych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych Powiatu Białostockiego.
§ 5
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Podpisał:
Wiesław Pusz – Starosta
Robert Wardziński – Członek Zarządu
Jarosław Wądołowski – Członek Zarządu
Załącznik do uchwały Nr 207/2012
Zarządu Powiatu Białostockiego
z dnia 20 stycznia 2012r.
Instrukcja
określająca sposób i tryb gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego będącego własnością Powiatu Białostockiego
Rozdział 1.
Przepisy ogólne
§ 1.
Ilekroć w Instrukcji jest mowa o:
1) jednostce – należy przez to rozumieć Starostwo Powiatowe w Białymstoku oraz wszystkie powiatowe jednostki organizacyjne utworzone przez Powiat Białostocki,
2) kierowniku jednostki - należy przez to rozumieć Starostę Powiatu Białostockiego oraz Dyrektorów powiatowych jednostek organizacyjnych;
3) zbędnych składnikach rzeczowych majątku ruchomego - należy przez to rozumieć składniki rzeczowe majątku ruchomego, które:
a) nie są i nie będą mogły być wykorzystane w realizacji zadań związanych z działalnością jednostki lub
b) nie nadają się do współpracy ze sprzętem używanym w jednostce, a ich przystosowanie byłoby technicznie lub ekonomicznie nieuzasadnione,
c) nie nadają się do dalszego użytku, a ich naprawa byłaby nieopłacalna;
4) zużytych składnikach rzeczowych majątku ruchomego - należy przez to rozumieć składniki rzeczowe majątku ruchomego:
a) posiadające wady lub uszkodzenia, których naprawa byłaby nieopłacalna, lub
b) zagrażające bezpieczeństwu użytkowników lub najbliższego otoczenia, lub
c) które całkowicie utraciły wartość użytkową, lub
d) które są technicznie przestarzałe, a ich naprawa lub remont byłyby ekonomicznie nieuzasadnione;
5) wartości jednostkowej składnika rzeczowego majątku ruchomego - należy przez to rozumieć wartość tego składnika, ustaloną przez kierownika jednostki z należytą starannością, na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz popytu na nie;
6) równowartości kwoty wyrażonej w euro - należy przez to rozumieć kwotę obliczoną w złotych na podstawie średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego na dzień ustalenia wartości składnika;
7) składniku rzeczowym majątku ruchomego o znacznej wartości - należy przez to rozumieć składnik o wartości przekraczającej równowartość w złotych kwoty 6 000 EUR.
Rozdział 2.
Sposób gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego
§ 2.
1. Jednostka wykorzystuje składniki rzeczowe majątku ruchomego do realizacji swoich zadań oraz gospodaruje tymi składnikami w sposób oszczędny i racjonalny.
2. Jednostka utrzymuje składniki rzeczowe majątku ruchomego w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem normalnego zużycia.
3. Składniki rzeczowe majątku ruchomego jednostki mogą być wykorzystywane do jednoczesnej realizacji zadań innych jednostek, jeżeli nie ogranicza to wykonywania własnych zadań jednostki i nie powoduje powstania dodatkowych kosztów po jej stronie.
§ 3.
1. Jednostka analizuje na bieżąco stan majątku ruchomego, z uwzględnieniem jego stanu technicznego oraz przydatności do dalszego użytkowania.
2. Kierownik jednostki w przypadku stwierdzenia, w toku bieżącej działalności jednostki albo w trakcie inwentaryzacji prowadzonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152 z późn. zm.), składników rzeczowych majątku ruchomego, które:
1) nie są i nie będą w przyszłościwykorzystywane do realizacji zadań jednostki, lub
2) nie nadają się do dalszego użytku ze względu na zły stan techniczny lub niemożność współpracy ze sprzętem typowym, lub
3) posiadają zagrażające bezpieczeństwu użytkowników albo najbliższego otoczenia wady lub uszkodzenia niemożliwe do usunięcia, lub których usunięcie byłoby ekonomicznie nieuzasadnione, lub
4) całkowicie utraciły wartość użytkową, lub
5) są technicznie przestarzałe
- powołuje komisję do oceny przydatności tych składników do dalszego użytkowania, która przedstawia propozycje dotyczące dalszego użytkowania albo zakwalifikowania tych składników do kategorii majątku zużytego lub zbędnego, z przeznaczeniem do zagospodarowania w sposób określony w § 6.
3. W skład komisji powołuje się co najmniej trzy osoby spośród pracowników jednostki.
4. Komisja sporządza protokół z przeprowadzonej oceny składników rzeczowych majątku ruchomego.
5. Do protokołu, o którym mowa w ust. 4, komisja załącza wykaz zużytych i zbędnych składników rzeczowych majątku ruchomego, z propozycją sposobu zagospodarowania tych składników.
§ 4.
1. Przed wybraniem sposobu zagospodarowania składników rzeczowych majątku ruchomego kierownik jednostki ustala wartość jednostkową poszczególnych składników.
2. W celu ustalenia wartości jednostkowej składników kierownik jednostki może powołać komisję lub wyznaczyć osobę, która przedstawia propozycję wyceny poszczególnych składników na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz popytu na nie, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W przypadku składników o znacznej wartości Kierownik jednostki może zlecić ich wycenę rzeczoznawcy.
4. Odpowiednio komisja lub wyznaczona osoba nanosi propozycję wyceny do wykazu zużytych i zbędnych składników rzeczowych majątku ruchomego i załącza materiały dokumentujące opracowanie tej propozycji.
§ 5.
1. O zakwalifikowaniu składnika rzeczowego majątku ruchomego do kategorii majątku zbędnego lub zużytego oraz o sposobie jego zagospodarowania decyduje kierownik jednostki.
2. Jednostka zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej informację o zbędnych i zużytych składnikach rzeczowych majątku ruchomego, których wartość jednostkowa przekracza równowartość w złotych kwoty 300 EUR.
§ 6.
1. Zbędne lub zużyte składniki rzeczowe majątku ruchomego mogą być przedmiotem:
1) sprzedaży,
2) oddania w najem lub dzierżawę,
3) nieodpłatnego przekazania innej powiatowej jednostce organizacyjnej,
4) darowizny na rzecz państwowych lub samorządowych instytucji kultury w przypadkach wskazanych w § 36,
5) nieodpłatnego przekazania na warunkach określonych w § 37.
2. Przy gospodarowaniu zbędnymi składnikami rzeczowymi majątku ruchomego uwzględnia się, w pierwszej kolejności, potrzeby innych powiatowych jednostek organizacyjnych. W tym celu zawiadamia się te jednostki o posiadanych środkach każdorazowo po ich zakwalifikowaniu jako zbędne.
3. Zbędne lub zużyte składniki rzeczowe majątku ruchomego, niezagospodarowane w sposób, o którym mowa w ust. 1,a także składniki zakwalifikowane jako zużyte o wartości jednostkowej nie przekraczającej równowartości 300 EUR mogą być zlikwidowane.
4. Decyzja o zagospodarowaniu składników rzeczowych majątku ruchomego o znacznej wartości ustalonej na dzień podjęcia decyzji o zagospodarowaniu w sposób, o którym mowa w ust. 1 i 3, jest podejmowana za zgodą Zarządu Powiatu Białostockiego.
5. Przy gospodarowaniu w sposób określony w ust. 1 i 3 takimi składnikami rzeczowymi majątku ruchomego , w których stosuje się zapis danych na nośnikach elektronicznych:
1) wszelkie zapisane dane podlegają trwałemu usunięciu,
2) zainstalowane oprogramowanie, co do którego prawa licencyjne nie są przenoszone wraz ze składnikiem na przejmującego - podlega odinstalowaniu.
6. Za wykonanie czynności określonych w ust. 4 przed wydaniem składnika odpowiada kierownik jednostki.
Rozdział 3.
Sprzedaż, dzierżawa oraz wynajem składników rzeczowych majątku ruchomego
§ 7.
1. Jednostka sprzedaje składniki rzeczowe majątku ruchomego o znacznej wartości, w trybie przetargu publicznego, zwanego dalej „przetargiem”, lub publicznego zaproszenia do rokowań.
2. Jednostka sprzedaje składniki rzeczowe majątku ruchomego o wartości jednostkowej przekraczającej wartość, o której mowa w § 5 ust. 2, w trybie przetargu publicznego, publicznego zaproszenia do rokowań albo aukcji.
§ 8.
1. Przetarg ogłasza, organizuje i przeprowadza jednostka.
2. Czynności związane z przeprowadzeniem przetargu wykonuje komisja przetargowa w składzie co najmniej trzyosobowym, powołana przez kierownika jednostki spośród pracowników jednostki.
§ 9.
1. Cenę wywoławczą w przetargu ustala się w wysokości określonej w § 4.
2. Sprzedaż w trybie przetargu nie może nastąpić za cenę niższą od ceny wywoławczej, z zastrzeżeniem § 21 ust. 2.
§ 10.
Przedmiotem przetargu może być jeden lub więcej składników rzeczowych majątku ruchomego.
§ 11.
1. Jednostka zamieszcza ogłoszenie o przetargu, w którym podaje termin przeprowadzenia przetargu.
2. Między datą ogłoszenia o przetargu a terminem składania ofert powinno upłynąć co najmniej 14 dni.
3. W jednym ogłoszeniu można zamieścić informację o więcej niż jednym przetargu.
§ 12.
Ogłoszenie o przetargu określa w szczególności:
1) nazwę i siedzibę jednostki,
2) miejsce i termin przeprowadzenia przetargu,
3) miejsce i termin, w którym można obejrzeć sprzedawane składniki rzeczowe majątku ruchomego,
4) rodzaj, typy i ilość sprzedawanych składników rzeczowych majątku ruchomego,
5) wysokość wadium oraz formę, termin i miejsce jego wniesienia,
6) cenę wywoławczą,
7) wymagania, jakim powinna odpowiadać oferta,
8) termin, miejsce i tryb złożenia oferty oraz okres, w którym oferta jest wiążąca,
9) zastrzeżenie, że organizatorowi przetargu przysługuje prawo zamknięcia przetargu bez wybrania którejkolwiek z ofert, bez podania przyczyn,
10) informację o treści przepisów § 14 i 17,
11) termin zawarcia umowy sprzedaży.
§ 13.
1. Ogłoszenie o przetargu zamieszcza się w Biuletynie Informacji Publicznej oraz w miejscu publicznie dostępnym w lokalu jednostki, a także w innych miejscach przyjętych zwyczajowo do umieszczania ogłoszeń.
2. Ogłoszenie można zamieścić również w prasie, w dzienniku o zasięgu lokalnym lub ogólnopolskim, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Nie zamieszcza się w prasie ogłoszeń o przetargu na sprzedaż składników o wartości jednostkowej niższej niż kwota, o której mowa w § 5 ust. 2.
§ 14.
1. Warunkiem przystąpienia do przetargu jest wniesienie wadium w wysokości od 5 do 10% ceny wywoławczej sprzedawanego składnika rzeczowego majątku ruchomego.
2. Wadium wnosi się wyłącznie w pieniądzu.
3. Wadium złożone przez oferentów, których oferty nie zostały wybrane lub zostały odrzucone, zwraca się w terminie 7 dni, odpowiednio od dnia dokonania wyboru lub odrzucenia oferty.
4. Wadium złożone przez nabywcę zalicza się na poczet ceny.
5. Wadium nie podlega zwrotowi w przypadku, gdy oferent, który wygrał przetarg, uchyli się od zawarcia umowy sprzedaży.
§ 15.
1. Oferta pisemna złożona w toku przetargu powinna zawierać:
1) imię, nazwisko i adres lub nazwę (firmę) i siedzibę oferenta,
2) oferowaną cenę i warunki jej zapłaty,
3) oświadczenie oferenta, że zapoznał się ze stanem przedmiotu przetargu lub że ponosi odpowiedzialność za skutki wynikające z rezygnacji z oględzin,
4) inne dane wymagane przez organizatora przetargu, określone w ogłoszeniu o przetargu.
2. Ofertę wraz z wymaganymi dokumentami składa się w zaklejonej kopercie w miejscu i terminie określonym w ogłoszeniu o przetargu.
§ 16.
Rozpoczynając przetarg, komisja przetargowa:
1) stwierdza prawidłowość ogłoszenia przetargu,
2) ustala liczbę zgłoszonych ofert oraz sprawdza wniesienie wymaganego wadium we wskazanym terminie, miejscu i formie,
3) otwiera koperty z ofertami złożone w terminie i miejscu wskazanym w ogłoszeniu o przetargu.
§ 17.
1. Komisja przetargowa odrzuca ofertę, jeżeli:
1) została złożona po wyznaczonym terminie, w niewłaściwym miejscu lub przez oferenta, który nie wniósł wadium,
2) nie zawiera danych i dokumentów, o których mowa w § 15 ust. 1, lub są one niekompletne, nieczytelne lub budzą inną wątpliwość, zaś złożenie wyjaśnień mogłoby prowadzić do uznania jej za nową ofertę.
2. O odrzuceniu oferty komisja przetargowa zawiadamia niezwłocznie oferenta.
§ 18.
Złożenie jednej ważnej oferty wystarcza do przeprowadzenia przetargu.
§ 19.
1. Komisja przetargowa wybiera oferenta, który zaoferował najwyższą cenę.
2. W razie ustalenia, że kilku oferentów zaoferowało tę samą cenę, komisja przetargowa postanawia o kontynuowaniu przetargu w formie aukcji między tymi oferentami. Do aukcji przepisy § 26-32 stosuje się odpowiednio.
3. W przypadku aukcji, o której mowa w ust. 2, komisja przetargowa zawiadamia oferentów, którzy złożyli równorzędne oferty, o terminie i miejscu przeprowadzenia aukcji.
§ 20.
1. Nabywca jest zobowiązany zapłacić cenę nabycia w terminie wyznaczonym przez prowadzącego przetarg, nie dłuższym niż 7 dni od dnia zawarcia umowy sprzedaży.
2. Wydanie przedmiotu sprzedaży następuje niezwłocznie po zapłaceniu przez nabywcę ceny nabycia.
§ 21.
1. Jeżeli pierwszy przetarg nie zostanie zakończony zawarciem umowy sprzedaży, jednostka ogłasza drugi przetarg.
2. Drugi przetarg przeprowadza się w terminie nie wcześniej niż po upływie 3 dni i nie później 6 miesięcy od dnia zamknięcia pierwszego przetargu. Cena wywoławcza w drugim przetargu może zostać obniżona, jednak nie więcej niż o połowę ceny wywoławczej z pierwszego przetargu.
§ 22.
1. Komisja przetargowa sporządza protokół z przebiegu przetargu, który powinien zawierać w szczególności:
1) określenie miejsca i czasu przetargu,
2) imiona i nazwiska oraz podpisy członków komisji przetargowej,
3) wysokość ceny wywoławczej,
4) zestawienie ofert, które wpłynęły w odpowiedzi na ogłoszenie,
5) najwyższą cenę zaoferowaną za przedmiot sprzedaży,
6) imię, nazwisko (firmę) i miejsce zamieszkania nabywcy lub jego siedzibę,
7) wysokość ceny nabycia i oznaczenie kwoty, jaką nabywca uiścił na poczet ceny,
8) wnioski i oświadczenia członków komisji przetargowej.
2. Jeżeli nabywca nie uiści ceny nabycia w terminie, o którym mowa w § 20 ust. 1, należy niezwłocznie uczynić o tym wzmiankę w protokole. Taką wzmiankę należy uczynić także o wpłaceniu ceny nabycia w terminie, o którym mowa w § 20 ust. 1.
3. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zatwierdza kierownik jednostki.
§ 23.
1. Jednostka może sprzedać, w trybie publicznego zaproszenia do rokowań, składniki rzeczowe majątku ruchomego, jeżeli składniki te mają cechy sprzętu specjalistycznego.
2. Do ogłoszenia o publicznym zaproszeniu do rokowań przepisy § 13 stosuje się odpowiednio.
3. Kierownik jednostki może wystąpić do wybranych podmiotów, co do których można spodziewać się zainteresowania sprzedawanymi składnikami rzeczowymi majątku ruchomego, z informacją o publicznym zaproszeniu do rokowań.
4. Celem publicznego zaproszenia do rokowań jest uzyskanie w drodze negocjacji z oferentami najwyższej możliwej ceny za sprzedawane składniki rzeczowe majątku ruchomego.
§ 24.
1. Rokowania prowadzi komisja w składzie co najmniej trzyosobowym, powołana przez kierownika jednostki spośród pracowników jednostki.
2. Kierownik jednostki ustala zasady działania komisji do spraw rokowań.
3. Komisja sporządza ramowy program negocjacji, w którym przedkłada do zatwierdzenia kierownikowi jednostki warunki graniczne transakcji, w tym cenę wyjściową (wywoławczą) i cenę minimalną, do jakiej możliwe jest obniżenie ceny w negocjacjach.
4. Cena minimalna, o której mowa w ust. 3, nie może być niższa od wartości, o której mowa w §4.
5. Warunki graniczne, z wyjątkiem ceny wywoławczej, nie mogą być udostępnione osobom trzecim.
§ 25.
1. Do sprzedaży w trybie aukcji przepisy § 9 i 10, § 13 ust. 1, § 14 ust. 1, 2 i 4, § 16-18, § 21 i 22 stosuje się odpowiednio.
2. Aukcję prowadzi osoba wyznaczona przez kierownika jednostki, zwana dalej „prowadzącym aukcję”.
§ 26.
Po otwarciu aukcji prowadzący aukcję podaje licytantom (oferentom) do wiadomości:
1) przedmiot aukcji,
2) cenę wywoławczą,
3) warunki dotyczące wysokości postąpienia, o których mowa w § 29,
4) termin uiszczenia ceny nabycia,
5) zmiany w stanie faktycznym i prawnym przedmiotu aukcji, które zaszły po ogłoszeniu o aukcji,
6) nazwy (firmy) lub imiona i nazwiska licytantów, którzy wpłacili wadium i zostali dopuszczeni do aukcji.
§ 27.
Przystąpienie jednego licytanta wystarcza do przeprowadzenia aukcji.
§ 28.
Aukcja rozpoczyna się od podania ceny wywoławczej składnika rzeczowego majątku ruchomego przeznaczonego do sprzedaży.
§ 29.
Postąpienie nie może wynosić mniej niż jeden procent ceny wywoławczej i więcej niż wysokość wadium. Zaoferowana cena przestaje wiązać licytanta, gdy inny licytant zaoferował cenę wyższą.
§ 30.
Po ustaniu postąpień prowadzący aukcję, uprzedzając licytantów, po trzecim ogłoszeniu zamyka aukcję i udziela przybicia licytantowi, który zaoferował najwyższą cenę.
§ 31.
Z chwilą przybicia następuje zawarcie umowy sprzedaży przedmiotu aukcji.
§ 32.
Nabywca jest zobowiązany zapłacić cenę nabycia niezwłocznie po udzieleniu mu przybicia lub w terminie wyznaczonym przez prowadzącego aukcję, nie dłuższym niż 7 dni, licząc od dnia przybicia.
§ 33.
Wydanie przedmiotu sprzedaży nabywcy następuje niezwłocznie po zapłaceniu ceny nabycia.
§ 34.
Zbędne składniki rzeczowe majątku ruchomego o wartości jednostkowej niższej niż kwota, o której mowa w § 5 ust. 2, posiadające ustaloną cenę, gdy jest oczywiste, że nie uzyska się ceny wyższej, mogą być sprzedawane bez stosowania trybu określonego w § 7 ust. 2.
Rozdział 4.
Nieodpłatne przekazywanie zbędnych składników rzeczowych majątku ruchomego
§ 35.
1. Jednostka może nieodpłatnie przekazać zbędne składniki rzeczowe majątku ruchomego innej jednostce powiatowej na czas oznaczony, nieoznaczony albo bez zastrzeżenia obowiązku zwrotu.
2. Nieodpłatne przekazanie następuje na pisemny wniosek kierownika zainteresowanej jednostki złożony do kierownika jednostki przekazującej składniki.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać w szczególności:
1) nazwę, siedzibę i adres podmiotu występującego o nieodpłatne przekazanie składnika rzeczowego majątku ruchomego,
2) wskazanie składnika rzeczowego majątku ruchomego, którego wniosek dotyczy,
3) oświadczenie, że przekazany składnik rzeczowy majątku ruchomego zostanie odebrany w terminie i miejscu wskazanym w protokole zdawczo-odbiorczym.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, jest rozpatrywany w terminie 60 dni od daty jego wpływu.
5. Nieodpłatnego przekazania dokonuje się na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego zawierającego w szczególności:
1) oznaczenie stron,
2) nazwę, rodzaj i cechy identyfikujące składnik rzeczowy majątku ruchomego,
3) ilość składników rzeczowych majątku ruchomego oraz ich wartość określoną według wartości początkowej,
4) niezbędne informacje o stanie techniczno-użytkowym składnika rzeczowego majątku ruchomego,
5) okres, w którym składnik rzeczowy majątku ruchomego będzie używany przez jednostkę korzystającą,
6) miejsce i termin odbioru składnika majątku ruchomego,
7) podpisy z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska osób upoważnionych do podpisania protokołu.
6. Jednostka, która przejęła składnik rzeczowy majątku ruchomego, ponosi koszty jego utrzymania.
7. Nieodpłatne przejęcie składnika majątku ruchomego nie stanowi podstawy zwiększenia planu finansowego jednostki.
§ 36.
1. Składniki rzeczowe majątku ruchomego stanowiące zabytki, w rozumieniu przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, mogą być przekazane w formie darowizny państwowym lub samorządowym instytucjom kultury na ich wniosek, za zgodą Zarządu Powiatu.
2. Do darowizny, o której mowa w ust. 1 stosuje się przepis § 35 ust. 3, przy czym wniosek o dokonanie darowizny powinien dodatkowo zawierać statut zainteresowanego podmiotu, pisemne uzasadnienie potrzeb, wskazanie sposobu wykorzystania składnika rzeczowego majątku ruchomego oraz zobowiązanie do pokrycia kosztów związanych z darowizną, w tym kosztów odbioru przedmiotu darowizny.
3. Darowizny dokonuje się na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego zawierającego w szczególności:
1) oznaczenie stron,
2) nazwę, rodzaj i cechy identyfikujące składnik rzeczowy majątku ruchomego,
3) ilość składników rzeczowych majątku ruchomego oraz ich wartość określoną według wartości księgowej,
4) niezbędne informacje o stanie techniczno-użytkowym składnika rzeczowego majątku ruchomego,
5) miejsce i termin odbioru składnika majątku ruchomego,
6) podpisy z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska osób upoważnionych do podpisania protokołu.
§ 37.
Składniki rzeczowe majątku ruchomego, których dopuszczenie do obrotu handlowego wymaga uzyskania certyfikatu zgodności, mogą być przekazane nieodpłatnie podmiotom wykonującym stosowne badania, jeżeli koszt uzyskania certyfikatu zgodności przekraczałby spodziewane wpływy ze sprzedaży tych składników, a mogą one być wykorzystane do celów naukowo-badawczych.
Rozdział 5.
Likwidacja zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego
§ 38.
1. Likwidacji zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego dokonuje się w trybie sprzedaży na surowce wtórne albo przez zniszczenie, albo przez przekazanie do unieszkodliwienia, w przypadku gdy ich sprzedaż na surowce wtórne nie doszła do skutku lub była bezzasadna.
2. Zużyte składniki rzeczowe majątku ruchomego, stanowiące odpady w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 251, z późn. zm. ), są unieszkodliwiane.
3. Unieszkodliwienia składników rzeczowych majątku ruchomego dokonują przedsiębiorcy prowadzący działalność w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, którzy zostali wskazani w ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. - Prawo atomowe (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 276, z późn. zm. ) lub którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie tej działalności na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach.
4. Zniszczenia dokonuje komisja likwidacyjna w składzie co najmniej trzyosobowym, powołana przez kierownika jednostki spośród pracowników jednostki.
5. Z czynności zniszczenia komisja likwidacyjna sporządza protokół zawierający następujące dane:
1) datę zniszczenia,
2) nazwę, rodzaj, cechy identyfikujące oraz wartość księgową i jednostkową składnika rzeczowego majątku ruchomego,
3) przyczynę zniszczenia,
4) imiona i nazwiska oraz podpisy członków komisji likwidacyjnej.
6. Protokół podlega sprawdzeniu pod względem formalno-rachunkowym przez głównego księgowego jednostki i zatwierdzeniu przez kierownika jednostki.
Rozdział 6.
Postanowienia końcowe
§ 39
1. Kierownicy jednostek zobowiązani są sporządzać corocznie w formie informacji dodatkowej do informacji o stanie mienia powiatu informację o dokonanej w roku budżetowym likwidacji składników majątku ruchomego o wartości jednostkowej przekraczającej równowartość 300 EUR i składać je Skarbnikowi Powiatu.
2. Dane z informacji określonych w ust. 1, po ich zagregowaniu, podlegają włączeniu do składanej Radzie Powiatu w trybie art. 267 ustawy o finansach publicznych informacji o stanie mienia powiatu.
Podpisał:
Wiesław Pusz - Starosta
Metryka strony
