UZP Nr 410/09
Uchwała Nr 410/09
Zarządu Powiatu Białostockiego
z dnia 13 sierpnia 2009 roku
w sprawie zaopiniowania projektu „Planu Gospodarki Odpadami dla Województwa Podlaskiego na lata 2009-2012”
Na podstawie art. 14 ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. 2007 nr 39 poz. 251 ze zm.) Zarząd Powiatu Białostockiego uchwala, co następuje:
§ 1
Postanawia się zaopiniować pozytywnie projekt „Planu Gospodarki Odpadami dla Województwa Podlaskiego na lata 2009-2012” z uwzględnieniem uwag zawartych w załączniku do niniejszej uchwały.
§ 2
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Podpisał:
Adam Kamiński – Wicestarosta
Barbara Grabowska – Członek Zarządu
Jarosław Wądołowski – Członek Zarządu
Załącznik
do Uchwały Nr 410/09
Zarządu Powiatu Białostockiego
z dnia 13 sierpnia 2009 r.
Uwagi do projektu „Planu Gospodarki Odpadami dla Województwa Podlaskiego na lata 2009-2012”
1. W Tabeli 6.1., str. 129:
- L.p. 8. „Zadania ogólne w zakresie gospodarki odpadami”
Niejasny jest sens stosowania zapisów art. 241 ustawy – Prawo ochrony środowiska do miejsc zanieczyszczonych odpadami. Przede wszystkim wątpliwości budzi określenie „miejsce zanieczyszczone odpadami”. Zanieczyszczeniem jest ewentualne przekroczenie standardów jakości środowiska, w tym przypadku standardów jakości gleby lub ziemi – do usuwania skutków takiego zanieczyszczenia mają zastosowanie przepisy o szkodach w środowisku.
Nielegalne składowisko odpadów, mimo, iż nie jest instalacją w rozumieniu ustawy – Prawo ochrony środowiska, nie powinno podlegać procedurze przedłożenia przeglądu ekologicznego. Taka możliwość w stosunku do istniejących składowisk odpadów istniała po wejściu w życie ustawy o wprowadzeniu ustawy – Prawo ochrony środowiska (...), dającej możliwość zalegalizowania istniejących składowisk odpadów lub ich likwidacji. Identyfikacja takich składowisk powinna już być dawno zakończona i powinny zostać wydane stosowne decyzje.
Przeprowadzenie przeglądu ekologicznego jest procedurą służącą do określenia ewentualnego wpływu na środowisko prowadzonej działalności i określenia sposobu jego minimalizacji lub usunięcia. W przypadku nielegalnych składowisk odpadów lub „miejsc zanieczyszczonych odpadami” jedyną drogą minimalizacji lub usunięcia wpływu na środowisko jest likwidacja wysypiska (usunięcie odpadów) – co nie wymaga przeprowadzania przeglądu ekologicznego, a ewentualnie przeprowadzenia rekultywacji terenów zanieczyszczonych (na których stwierdzono przekroczenia standardów jakości gleby lub ziemi).
W przypadku, gdy takie nielegalne niesklasyfikowane składowiska (ew. dzikie wysypiska) funkcjonują do tej pory – powinno być to traktowane wyłącznie jako składowanie odpadów w miejscach do tego nieprzeznaczonych i likwidowane w drodze decyzji wójta, burmistrza lub prezydenta miasta a sprawca ewentualnego zanieczyszczenia środowiska powinien ponieść konsekwencje przewidziane w odpowiednich ustawach.
Usuwanie odpadów w ilościach nie wskazujących na ich nielegalne składowanie (tj. właśnie w potocznym rozumieniu określenia „miejsce zanieczyszczone odpadami”) na terenach będących w gestii gminy odbywać się może także na podstawie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
Starosta nie jest organem właściwym w tych sprawach.
- L.p. 5. „Zadania ogólne...” i L.p. 1. „Zadania w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi” oraz ppkt 8) w rozdz. 5.1.2. str. 99.
Oprócz składowisk odpadów, żadne instalacje realizujące założenia WPGO nie są objęte regulacjami dotyczącymi uzależnienia wydania pozwolenia na budowę od zapisów planu gospodarki odpadami.
Starosta, przy wydawaniu pozwolenia na budowę, nie ma podstaw prawnych do żądania potwierdzenia celowości przedsięwzięcia analizami kosztów-korzyści.
Instalacje związane z gospodarką odpadami (prowadzące odzysk, unieszkodliwianie, zbieranie odpadów) mogą nie uzyskać odpowiednich zezwoleń w zakresie prowadzenia działalności w zakresie gospodarki odpadami, jeżeli nie są zgodne z planami gospodarki odpadami lub np. nie uzyskają odpowiedniego pozwolenia na użytkowanie.
Żaden przepis nie umożliwia odmowy wydania pozwolenia na budowę lub pozwolenia na użytkowanie jeżeli wnioskodawca nie przeprowadzi analizy kosztów-korzyści.
Taka odmowa byłaby rażącym naruszeniem prawa.
- L.p. 6. „Zadania w zakresie gospodarki odpadami niebezpiecznymi”
Jak sama nazwa wskazuje „niezinwentaryzowane mogilniki” nie mają określonego położenia, w związku z tym ich poszukiwanie musi objąć teren całego powiatu. Jeżeli mogilniki nie zostały do tej pory zinwentaryzowane – szanse ich zinwentaryzowania na podstawie tylko wywiadu terenowego lub analizy dokumentów są praktycznie zerowe, uzupełnieniem takich prac powinny być prace poszukiwawcze z zastosowaniem dostępnych nowoczesnych technik, np. w przypadku mogilników zasypanych - georadarów itp., co w przypadku powiatu białostockiego jest przedsięwzięciem niewykonalnym z powodu ewentualnych kosztów. Ponadto, Starosta Powiatu Białostockiego nie widzi podstaw do przejęcia odpowiedzialności za takie poszukiwania jak i ich finansowania – biorąc pod uwagę, iż takie mogilniki są przede wszystkim miejscami składowania odpadów w miejscach do tego nie przeznaczonych i ich usunięcie znajduje się w gestii władz gminy.
Starosta nie jest organem właściwym w tych sprawach.
2. Pkt. 20. w Tab. 2.1.-14. na str. 45 oraz L.p. 9. w tab 5. „Wykaz funkcjonujących instalacji” na str. 121
- Wyjaśnić należy kwestię statusu składowiska odpadów w Odnodze, gm. Michałowo.
Powyższa konieczność wynika z analizy dokumentów złożonych przy wniosku o wydanie zezwolenia na unieszkodliwianie odpadów (z dn. 30.03.2009 r.) oraz dokumentów posiadanych już przez tut. Starostwo a dotyczących rozbudowy przedmiotowego składowiska (sprawa RŚ.II.7633-276/07 dotycząca uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie kwatery na istniejącym składowisku odpadów we wsi Odnoga).
Zgodnie z danymi przedstawionymi przy wniosku o wydanie zezwolenia na unieszkodliwianie pojemność łączna dla 3 kwater składowiska wynosiła 48 520 m3 (24 260 Mg).
Zgodnie z danymi uzyskanymi na etapie uzgadniania warunków – w stosunku do projektu planowano zmianę polegająca na połączeniu kwatery II i III – co spowoduje zwiększenie pojemności składowiska.
Z przedstawionego raportu o oddziaływaniu na środowisko wynikało, iż gęstość nasypowa odpadów na nowej kwaterze może osiągnąć 0,7 Mg/m3 a osiągany stopień zgniotu to 2,5 – stąd pojemność samej nowej kwatery wyniesie ok. 54 000 Mg, a łączna pojemność składowiska – 61 000 Mg.
Ponadto w trakcie postępowania administracyjnego ustalono, iż Marszałek Województwa Podlaskiego postanowieniem nr DIS.V.7672-1-8/08 z dn. 12.05.2008 r. uzgodnił realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie kwatery na przedmiotowym składowisku – na terenie do tego przeznaczonym w obrębie składowiska.
Zgodnie z ww. postanowieniem składowisko zostało zakwalifikowane do składowisk mogących przyjmować nie mniej niż 10 ton odpadów na dobę lub o całkowitej pojemności nie mniejszej niż 25 000 ton – zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 41 rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięć do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. 257, poz. 2573 ze zm.).
W związku z powyższym należałoby jednoznacznie określić, iż jest to funkcjonujące składowisko o docelowej łącznej pojemności 61 000 Mg (lub powyżej 25 000 Mg), a przewidziana w planie rozbudowa nie jest rozbudową składowiska o nowe elementy wykraczające znacznie poza przyjęte założenia projektowe, a jedynie budową komór składowania – przewidzianą w projekcie i nie zwiększającą docelowej pojemności składowiska.
Przyjęcie takiego statusu usprawni też proces inwestycyjny dla tego składowiska przez jednoznacznie określenie organów właściwych do wydawania odpowiednich pozwoleń i zezwoleń.
Podpisał:
Adam Kamiński - Wicestarosta
Metryka strony
